Port Elizabeth, Drakensbergen, Lesotho en Cintsa
Door: Romee
Blijf op de hoogte en volg Romee
17 Maart 2016 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Hallo iedereen,
Het moment is aangebroken, na lang wachten hebben Nicole en ik toch de stap gezet om ons vliegticket om te boeken. Twee juli is de dag dat wij weer in Nederland te vinden zijn. Nu begint het einde toch wel erg dichtbij te komen..
Wat heb ik sinds mijn vorige blog beleefd.. Het Aussie circus was in Port Elizabeth, een circus uit Australië zonder dieren. Ik zou erheen vrijdagavond heen gaan met Pieter, maar toen we aangekomen bleek het afgelast te zijn in verband met het weer. Port Elizabeth wordt ook wel ‘the windy city’ genoemd, dat hebben we die dag goed kunnen vernemen. De volgende dag hebben we de tickets omgeboekt zodat we zaterdagavond naar het circus konden. Het was echt een leuk circus. Het weekend erop was het verjaardagsweekend van Manon, we zijn uit eten geweest en hebben haar hierna verrast met een bezoekje aan Candy’s. Oh wat vond ze het mooi! De dag erop was haar verjaardagsfeest, een geslaagd feestje!
Het weekend daarop (afgelopen weekend) zijn we naar Drakensbergen geweest met ‘de squad’. Vrijdagochtend vertrokken we om 6 uur om er ’s avonds om kwart over 6 aan te komen. We sliepen drie nachten in hetzelfde hostel, inclusief ontbijt, lunch en avondeten. Ideaal, toen we aankwamen konden we meteen aanschuiven! Hierna zijn we van kamer verhuist binnen het huisje waar we overnachtten. De kamer waar we in geplaatst waren kon namelijk eerder door voor een dierentuin dan voor een plek om te slapen. De insecten waren overal. Gelukkig was dit in de andere kamer niet het geval, waardoor we goed konden rusten voor de uitdaging van de volgende dag. De volgende dag gingen we namelijk 13 kilometer door de bergen hiken. Toen we de avond ervoor aankwamen regende het en was het super koud, met dit in gedachten hadden we ons dik aangekleed zodat we het niet koud zouden krijgen onderweg. Toen we bij onze gids aankwamen vroeg hij aan ons of we onze bikini mee hadden en zonnebrandcreme. Haha grapje zeker! Nou niet dus, we waren nog geen kwartier onderweg en we kwamen om van de hitte. Dit werd leuk geuit door middel van een klaagzang door de dames die achterop liepen. Verder was het een mooie tocht met geweldige uitzichten! Onderweg kwamen we bavianen tegen, zogenaamde Elanden en natuurlijk niet te vergeten: de grotschilderingen! Deze schilderingen werden door de bushmen ongeveer 20.000 jaar geleden gemaakt en zijn nog steeds te bewonderen in de grotten.
De volgende dag deden we een tour naar Lesotho. We vertrokken met dezelfde gids als de dag ervoor, deze werd ook wel Freek Vonk genoemd door zijn enthousiasme voor de natuur. We reden naar de Zuid-Afrikaanse grens, waarna de Sanipas kwam. Dit is een weg die alleen begaanbaar is voor auto’s met vierwielaandrijving. Toen we de Sanipas gehad hadden kwamen we bij de grens van Lesotho. Er stonden vrij veel mensen in traditionele kleding, er kwam zelf één naar onze auto toe met een hond in zijn armen. Hij zwaaide de hond een beetje heen en weer in de hoop dat wij foto’s zouden maken. Wanneer we dit zouden doen zou hij ons om geld vragen. Als zekere, gierige hollanders hebben wij hier natuurlijk geen foto’s van gemaakt. We gingen verder Lesotho in, waar we naar het hoogste punt gingen waar je met de auto kon komen. Barre koud. Toen we hier aankwamen zagen we twee mannen wegrennen, met twee grote witte zakken op hun rug. Dit bleken smokkelaars te zijn, die wiet via de bergen naar de steden brengen. Nadat we onze lunch ophadden gingen we weer naar beneden, we bezochten een dorpje waar voor ons gezongen en gedanst werd. Hier kregen we uitleg over de cultuur en konden we zelfgemaakt bier en brood proeven. Hierna bezochten we de hoogste pub van Afrika en gingen we weer terug naar Zuid-Afrika.
De volgende dag vertrokken we richting Cintsa. Een plaats op de route naar Port Elizabeth waar we gingen overnachten. Dit was 6 uur rijden, wat een verschil in die 6 uur! Van Lesotho, waar geen bomen groeien, het koud was en bewolkt, naar een kustplaatsje met palmbomen, zon en lekker temperatuurtje. We liepen over het strand naar een restaurant, waar ze een pizza special hadden. Helaas smaakte mijn pizza naar pleisters. Hierna liepen we in het donker over het strand terug naar de logde. Wat een leuke wandeling was dat. Ik liep aan de rechterkant van iedereen, toen er een schaduw verscheen waarvan iedereen dacht dat het een persoon was liep binnen één seconde iedereen aan de andere kant van mij, zodat ik als eerste gegrepen zou worden. Wat een liefde. Gelukkig vormde de boomstam geen bedreiging. De volgende ochtend stond ik samen met Kim, Anouk en Jonna om half 6 op zodat we naar de zonsopgang konden kijken. Dit was zeker de moeite waard! Hierna hebben we nog even geslapen, ontbeten en zijn we vertrokken naar Port Elizabeth. Ik reed in een Toyota Etios en Nicole in een Hyundai i10. Onderweg merkten we wel dat er enigszins verschil was tussen deze auto’s. Waar ik met gemak in de vijfde versnelling de berg omhoog kwam moest Nicole terugschakelen naar de derde versnelling en viel ze net niet omver. Toen ik de i10 een poosje niet meer achter me zag verbaasde me dat dan ook weinig. Dit duurde op het gegeven moment toch wel erg lang. We werden gebeld met het nieuws dat Nicole, Manon en Jonna waren aangehouden door de verkeerspolitie. Ze hadden namelijk opgemerkt dat een zekere dame op de achterbank haar gordel niet om had. Hoppa R500 boete zeiden de agenten. Maar met deze hollandse dames viel niet te sollen, R500 vonden ze toch wel erg veel. Na een kijkje in het boekje waar alle boetes in staan bleek het inderdaad maar R200 te zijn. Dus betalen en wegwezen. Je zou denken dat de dame die net een boete had binnengesleept nu niet meer zou vergeten haar gordel om te doen. Niets is minder waar. Bij de volgende stop moest ze er weer aan herinnerd worden. We kwamen om half 5 aan in Port Elizabeth, we zijn hier nog even uit eten geweest terwijl de auto’s werden gewassen en zo kwam er een einde aan het geweldige weekend!
Liefs Romee en tot de volgende keer :-)
PS Laila, laat je het weten als je weer een foutje vindt?
Het moment is aangebroken, na lang wachten hebben Nicole en ik toch de stap gezet om ons vliegticket om te boeken. Twee juli is de dag dat wij weer in Nederland te vinden zijn. Nu begint het einde toch wel erg dichtbij te komen..
Wat heb ik sinds mijn vorige blog beleefd.. Het Aussie circus was in Port Elizabeth, een circus uit Australië zonder dieren. Ik zou erheen vrijdagavond heen gaan met Pieter, maar toen we aangekomen bleek het afgelast te zijn in verband met het weer. Port Elizabeth wordt ook wel ‘the windy city’ genoemd, dat hebben we die dag goed kunnen vernemen. De volgende dag hebben we de tickets omgeboekt zodat we zaterdagavond naar het circus konden. Het was echt een leuk circus. Het weekend erop was het verjaardagsweekend van Manon, we zijn uit eten geweest en hebben haar hierna verrast met een bezoekje aan Candy’s. Oh wat vond ze het mooi! De dag erop was haar verjaardagsfeest, een geslaagd feestje!
Het weekend daarop (afgelopen weekend) zijn we naar Drakensbergen geweest met ‘de squad’. Vrijdagochtend vertrokken we om 6 uur om er ’s avonds om kwart over 6 aan te komen. We sliepen drie nachten in hetzelfde hostel, inclusief ontbijt, lunch en avondeten. Ideaal, toen we aankwamen konden we meteen aanschuiven! Hierna zijn we van kamer verhuist binnen het huisje waar we overnachtten. De kamer waar we in geplaatst waren kon namelijk eerder door voor een dierentuin dan voor een plek om te slapen. De insecten waren overal. Gelukkig was dit in de andere kamer niet het geval, waardoor we goed konden rusten voor de uitdaging van de volgende dag. De volgende dag gingen we namelijk 13 kilometer door de bergen hiken. Toen we de avond ervoor aankwamen regende het en was het super koud, met dit in gedachten hadden we ons dik aangekleed zodat we het niet koud zouden krijgen onderweg. Toen we bij onze gids aankwamen vroeg hij aan ons of we onze bikini mee hadden en zonnebrandcreme. Haha grapje zeker! Nou niet dus, we waren nog geen kwartier onderweg en we kwamen om van de hitte. Dit werd leuk geuit door middel van een klaagzang door de dames die achterop liepen. Verder was het een mooie tocht met geweldige uitzichten! Onderweg kwamen we bavianen tegen, zogenaamde Elanden en natuurlijk niet te vergeten: de grotschilderingen! Deze schilderingen werden door de bushmen ongeveer 20.000 jaar geleden gemaakt en zijn nog steeds te bewonderen in de grotten.
De volgende dag deden we een tour naar Lesotho. We vertrokken met dezelfde gids als de dag ervoor, deze werd ook wel Freek Vonk genoemd door zijn enthousiasme voor de natuur. We reden naar de Zuid-Afrikaanse grens, waarna de Sanipas kwam. Dit is een weg die alleen begaanbaar is voor auto’s met vierwielaandrijving. Toen we de Sanipas gehad hadden kwamen we bij de grens van Lesotho. Er stonden vrij veel mensen in traditionele kleding, er kwam zelf één naar onze auto toe met een hond in zijn armen. Hij zwaaide de hond een beetje heen en weer in de hoop dat wij foto’s zouden maken. Wanneer we dit zouden doen zou hij ons om geld vragen. Als zekere, gierige hollanders hebben wij hier natuurlijk geen foto’s van gemaakt. We gingen verder Lesotho in, waar we naar het hoogste punt gingen waar je met de auto kon komen. Barre koud. Toen we hier aankwamen zagen we twee mannen wegrennen, met twee grote witte zakken op hun rug. Dit bleken smokkelaars te zijn, die wiet via de bergen naar de steden brengen. Nadat we onze lunch ophadden gingen we weer naar beneden, we bezochten een dorpje waar voor ons gezongen en gedanst werd. Hier kregen we uitleg over de cultuur en konden we zelfgemaakt bier en brood proeven. Hierna bezochten we de hoogste pub van Afrika en gingen we weer terug naar Zuid-Afrika.
De volgende dag vertrokken we richting Cintsa. Een plaats op de route naar Port Elizabeth waar we gingen overnachten. Dit was 6 uur rijden, wat een verschil in die 6 uur! Van Lesotho, waar geen bomen groeien, het koud was en bewolkt, naar een kustplaatsje met palmbomen, zon en lekker temperatuurtje. We liepen over het strand naar een restaurant, waar ze een pizza special hadden. Helaas smaakte mijn pizza naar pleisters. Hierna liepen we in het donker over het strand terug naar de logde. Wat een leuke wandeling was dat. Ik liep aan de rechterkant van iedereen, toen er een schaduw verscheen waarvan iedereen dacht dat het een persoon was liep binnen één seconde iedereen aan de andere kant van mij, zodat ik als eerste gegrepen zou worden. Wat een liefde. Gelukkig vormde de boomstam geen bedreiging. De volgende ochtend stond ik samen met Kim, Anouk en Jonna om half 6 op zodat we naar de zonsopgang konden kijken. Dit was zeker de moeite waard! Hierna hebben we nog even geslapen, ontbeten en zijn we vertrokken naar Port Elizabeth. Ik reed in een Toyota Etios en Nicole in een Hyundai i10. Onderweg merkten we wel dat er enigszins verschil was tussen deze auto’s. Waar ik met gemak in de vijfde versnelling de berg omhoog kwam moest Nicole terugschakelen naar de derde versnelling en viel ze net niet omver. Toen ik de i10 een poosje niet meer achter me zag verbaasde me dat dan ook weinig. Dit duurde op het gegeven moment toch wel erg lang. We werden gebeld met het nieuws dat Nicole, Manon en Jonna waren aangehouden door de verkeerspolitie. Ze hadden namelijk opgemerkt dat een zekere dame op de achterbank haar gordel niet om had. Hoppa R500 boete zeiden de agenten. Maar met deze hollandse dames viel niet te sollen, R500 vonden ze toch wel erg veel. Na een kijkje in het boekje waar alle boetes in staan bleek het inderdaad maar R200 te zijn. Dus betalen en wegwezen. Je zou denken dat de dame die net een boete had binnengesleept nu niet meer zou vergeten haar gordel om te doen. Niets is minder waar. Bij de volgende stop moest ze er weer aan herinnerd worden. We kwamen om half 5 aan in Port Elizabeth, we zijn hier nog even uit eten geweest terwijl de auto’s werden gewassen en zo kwam er een einde aan het geweldige weekend!
Liefs Romee en tot de volgende keer :-)
PS Laila, laat je het weten als je weer een foutje vindt?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
